“Ik ben jong, heb een onbezorgd leven en kan me er niets bij voorstellen dat dat zomaar verwoest kan worden door zoiets ingrijpend als wat er toen in Nederlands-Indië gebeurd is. Ik ken de verhalen, maar niet de geschiedenis zoals u het die avond in Den Bosch vertelde. Het woord ‘melancholiek’ komt vaak voor in de gesprekken van mijn familie, zonder dat ik de daadwerkelijke betekenis ken. Ik wil u dan ook, op deze manier, bedanken voor deze voorstelling. Het is voor iedere generatie een waardevol verhaal, ook al is het zo lang geleden en bijna niet voor te stellen. Ik zal morgen de dvd bestellen, voor ieder gezin uit mijn Indo familie 1, zodat het verhaal zich blijft verspreiden. Zodat een ieder in mijn directe omgeving weet wat mijn voorouders hebben moeten doorstaan. Zodat ik mijn kinderen en kleinkinderen kan laten zien en voelen wat hun voorouders hebben moeten doorstaan. En zodat ik mijn voorouders een heel klein beetje kan begrijpen.

Diederik van Vleuten, ik wil u heel hartelijk bedanken! U heeft mij weten te emotioneren, te boeien en te overtuigen. Het was een zeer bijzondere avond en daar ben ik u heel dankbaar voor!”

“Mijn ouders en grootouders hebben de tijd van oom Jan meegemaakt. Wij zaten op de 4e rij vanavond en een aantal keren reageerde mijn moeder spontaan vanuit de zaal, schijnbaar voor jou hoorbaar daar je haar opmerking bevestigde. Erg leuk! Wat heb je deze generatie ongelofelijk blij gemaakt. De sfeer in de zaal en in de lobby tijdens de pauze en na afloop was ook zo bijzonder. Je kunt met ontzettend veel genoegen en voldoening en trots terug kijken op deze afgelopen 1,5 jaar. Weergaloos goed!”

“Gisterenavond zat ik samen met mijn zoon van 22 op de eerste rij in het Oude Luxor, wat een voorrecht. We waren beide enorm onder de indruk van je bijzonder ontroerende, prachtige optreden. Hoewel wij binnen onze familie geen bindingen hebben met Indië ontroerde de voorstelling mij en ook mijn zoon, een schoolvoorbeeld van de nieuwe computer/gsm/facebook/hyves generatie. Hij heeft in één avond meer geleerd over Indië dan tijdens zijn gehele schooltijd. Ik wil nogmaals mijn bewondering uitspreken, wat een fantastische verhalenverteller ben jij.”

“Wij gaan wel vaker naar het theater. Muziek, toneel, cabaret; er is veel om van te genieten. Maar nog nooit, echt nog nooit, heb ik zo geboeid zitten luisteren, kijken, huilen, lachen en genoten van 1 man op een podium. Altijd is er wel ergens een moment in een voorstelling dat je gedachten even afdwalen. Dat dat wat op het toneel gebeurt, even minder boeiend is. Je denkt dan aan wat je nog moet doen en wat de plannen voor morgen zijn. Tot afgelopen vrijdagavond in de schouwburg in Hengelo (ik heb nog altijd moeite om officiële naam te noemen). Ruim 2 uur lang, inclusief ouderwetse maar gewenste pauze, heb ik zeer intens en geboeid naar uw verhaal zitten luisteren. Het ovationele applaus na afloop was uiteraard dik en dik verdiend maar ik kreeg de indruk dat iedereen in de zaal zeer onder de indruk was. Er werd nauwelijks gesproken; laat staan gejoeld of geschreeuwd. Mijn vriendin en ik. Wij keken elkaar aan en voelden hetzelfde: Op het podium was wat groots verricht.

Het was fantastisch om de geschiedenis op deze manier te beleven. Alsof we zelf deel uitmaakten van die tijd en alsof het om mijn eigen familie ging. Prachtige, ontroerende verhalen; mooie en humorvolle anekdotes en gevoelige liedjes. Een prachtige ervaring en wijze geschiedenisles rijker gingen we na afloop naar huis.

Nog niet eerder heb ik de moeite genomen te reageren op een voorstelling maar bij deze wil ik u hartelijk danken voor de prachtige avond! Wij wensen u nog heel veel succes met deze voorstelling en voor de toekomst. En net als u hoop ik dat dit verhaal, de dvd en het boekje op scholen terecht komt en dat daarmee wat mee gedaan wordt. Dit mag niet vergeten worden.”

“Ik heb me nog nooit zo op m’n gemak gevoeld in een theatervoorstelling en ik ben niet eerder zo onder de indruk geweest van een voorstelling. Ik heb gelachen, gehuild en geleerd. De balans tussen alle elementen was precies goed. Ik vond het zo bijzonder dat ik het je graag wil laten weten. Mijn roots liggen ook in Indie ondanks dat ik er zelf niet ben geboren herkende ik veel in je verhaal. Ik heb direct kaartjes besteld om dit met m’n moeder te kunnen delen zij is er immers wel geboren en heeft er tot haar 15e gewoond. Ik heb gekozen voor de laatste voorstelling in IJmuiden, symbolische plek want daar kwam ze in 1958 aan. Plus ik heb m’n ooms aangeraden om ook te gaan als ze ergens nog een plekje kunnen vinden.”

“Wij zijn met 5 personen (waarvan 4 met Indische roots) naar jouw voorstelling geweest in Hoofddorp op zaterdag 21 januari. Wij hebben je in de afgelopen jaren al in verschillende voorstellingen gezien met Erik van Muiswinkel en hebben dat enorm gewaardeerd. Maar de huidige voorstelling steekt daar met kop en schouders bovenuit. Het begrip en de passie waarmee je spreekt over de belevenissen van jouw familieleden is van grote klasse en mede daardoor was ‘Daar werd iets groots verricht’ een fenomenale voorstelling. Een belevenis! Heel herkenbaar voor de Indo’s, maar door jouw schijnbaar tomeloze inzet net zo goed aan te voelen voor belandas. Dank voor de fantastische avond die je ons hebt bezorgd. Grote klasse!”

“Wat een fantastische avond gister 14/01 hier in theater Zoetermeer. Een indukwekkend verhaal dat je vanaf de eerste minuut meeneemt en niet meer loslaat. Hoe krijg je het voor elkaar Diederik! Zelfs na een wijntje in de pauze zit je er zo weer in zonder één moment van verslapping. Dit is toptheater! En meer dan dat...... dit is vaderlandse geschiedenis in optima forma. Hartelijk dank voor deze bijzondere vertelling over een onvoorstelbare ware episode! We zijn er stil van.”

“Zeist Figitheater. Wat een fantastische voorstelling !!! Ik heb ademloos zitten luisteren en merkte op een gegeven moment dat de tranen me over de wangen biggelden. Geroerd door de geschiedenis en geroerd door de liefde tussen die twee mensen, die op jonge leeftijd al zoveel verschrikkingen moesten doorstaan. Het is ook het verhaal van mijn Indische schoonouders. Weliswaar levend in een andere positie dan de Nederlanders, maar ook verscheurd en vermalen tussen Indië en Nederland. Zij zijn beiden afgelopen jaar overleden, 88 en 95 jaar oud. Mijn schoonvader (de oudste van de twee) is tot zijn dood, in zijn hart en in zijn geest altijd blijven wonen in Indië. In zijn verhalen klonk altijd heimwee naar de geuren en smaken van zijn vaderland. Dank dat we daar gisteravond weer even aan mochten ruiken en proeven.”

“Afgelopen zaterdag avond hebben we van een fantastische voorstelling genoten in het Theater aan het Vrijthof. Zonder vooraf te weten wat er precies op ons afkwam, waren we van het begin tot het eind gefascineerd: wat een geweldige verteller is Diederik! Vooral het tweede deel was zeer indringend en inderdaad ‘de stilte was te horen’. In feite voelden we ons bevoorrecht, dat we op deze wijze het Indische verleden konden meebeleven. Genuanceerd en vanuit de betrokkenen. Het respect zal ons bijblijven.”

“Uw voorstelling heeft mij totaal overrompeld. De geschiedenis van oom Jan en familie komt sterk overeen met die van mijn familie en is ons inderdaad maar mondjesmaat toegediend. Wat een opluchting dat dit verhaal nu eens zo is verteld. Voor mij heeft dit geleid tot meer begrip voor mijn familieleden en tot meer inzicht in mijzelf. Het vacuüm dat ik altijd heb gevoeld tussen de Nederlanders die ons land nooit hebben verlaten en ons Nederlanders uit Indië, is hiermee duidelijker geworden en heeft een bepaalde eenzaamheid doen afnemen. Ons verhaal heeft bestaansrecht gekregen en Nederland heeft een perspectief op de geschiedenis in Indië en Indonesië erbij. U hebt een prachtige voorstelling gegeven. Boeiend, goed gedoseerd, respectvol en zuiver. In tweeënhalf uur hebt u een complexe geschiedenis begrijpelijk gemaakt. Heel veel dank daarvoor.”

“Heb vanavond naar je verhaal geluisterd. Het verhaal over jouw oom Jan is ook het verhaal van mijn grootvader en vader en van velen anderen. Herkenning, tranen en een lach maar vooral voldoening. Fijn dat er mensen zijn zoals jij die deze verhalen zo pakkend kunnen vertellen. Toen je begon over de interneringskampen stootte mijn vader mij aan en zei: “Da’s mijn kamp in Bandung”. Ik zei nog ‘papa dat is een ander boek’. Maar toen zag ik een traan gaan en die zette mij terug op aarde. Dank voor dit mooie verhaal en veel succes met de voorstellingen.”

“Dan denk je dat je alles wel gezien hebt wat het theater te bieden heeft. En dan zie je ‘Daar werd wat groots verricht’ in de Kleine Komedie in Amsterdam. Een avond zo bijzonder, dat ik die niet snel zal vergeten. Het applaus bij aanvang van de pauze was al opvallend. Maar het eindapplaus zal me van de voorstelling misschien wel het meest bijblijven. Het was oorverdovend, ovationeel, maar doodstil: geen geroep, gejoel, gefluit. Het leek alsof niemand een geluid over zijn lippen durfde te laten komen. Van ontroering, van verdriet, maar vooral van respect. Zo’n applaus had ik nog nooit gehoord. En te midden van dat klaterende, oorverdovende applaus was het eerste dat mij te binnen schoot: Daar werd wat groots verricht. Diederik, ontzettend bedankt voor deze prachtige theaterervaring.”

“toean diederik jang terhormat!,

U heeft waarlijk iets groots verricht, en herhaalt dat steeds weer door het spelen van uw grootse solo-toneelvoorstellingen. Hulde en veel, zeer veel dank. Graag sluit ik achter de grote groep voorgangers aan, die steeds weer, ieder op zijn eigen wijze, de lof zongen, van hun emoties getuigden, of gewoon blij waren met de persoonlijke herkenning en herinnering die u hen bezorgde. Mijn vrouw en ik gaan nog eens naar u luisteren. We zullen onze kinderen aanraden ook te gaan. We vragen u om te bekijken of er ook een dvd van de voorstelling gemaakt kan worden. Behoudens de doelgroep in nederland, is er (nog eventjes) een grote groep Indische mensen in het buitenland. Ook zij zouden kennis moeten kunnen nemen van hetgeen u presenteert. dit is nog belangrijker dan de nationale bezuinigingen, dus: doen! Veel succes, en, om met een bekend tv-kritikus te spreken: vooral dooorgaaan.”

“Ik kom net terug uit je voorstelling in het Koningstheater in Den Bosch. Ik heb 2 uur lang aan je lippen gehangen, maar nog aangrijpender vond ik de oude man recht achter mij in de zaal, die hoor- en zichtbaar een deel van zijn jeugd herleefde. Ik ken de man in het geheel niet, maar na afloop kon ik niets anders dan mijn diepe respect betuigen voor het feit dat hij uberhaupt in de zaal zat. Het raakte me heel diep. Ik ben zelf als 31-jarige (hoogopgeleide yup) een typisch product van het huidige geschiedenis-onderwijs, dank dat je mijn perspectief op scherp hebt gezet. Het woord veteraan, of oorlogsslachtoffer, heeft voor mij vanaf vanavond een nieuwe betekenis gekregen.”

“Gisteren donderdag 19 mei hebben wij in Helmond uw optreden meegemaakt. Uitzonderlijk indrukwekkende avond over een zo’n nog altijd beladen periode in de geschiedenis van Nederland en Indonesië en die fantastische maar zo beproefde liefde van die 2 mensen in uw familie. Dank voor de creatieve inkijk in die tijd waarbij karakterisering van mensen en dingen zo realistisch doch met een oog voor werkelijk detail naar ons toekwam. Het hele bijzondere stilte moment verdient alsnog een kus van Auke. Door jou en zijn geschriften kwam Oom Jan en de geschiedenis van kolonie en oorlog tot leven ! Tempo Doeloe heeft vele gezichten gekregen. Zeer bedankt!”

“Wat een fantastische avond hebben mijn vrouw en ik gisteren in het Speelhuis gehad. Ik heb genoten van begin tot eind. U heeft ome Jan’s verhaal prachtig verwoord en de zaal hing aan uw lippen. Zo hoort ‘onderwijs’ te zijn. Een lach, een traan en vooral een zeer onderhoudende geschiedenisles. Jammer dat de les op een gegeven moment is afgelopen. Hopelijk komen er nog meer van dit soort voorstellingen. Een genre op zich. Dank.”

“De voorstelling op 4 februari in Hoorn was voor mij verreweg de beste voorstelling die ik ooit in mijn korte 18 jaar op deze aardbol heb mogen bijwonen. . . . In het begin wist ik niet wat ik ervan moest denken maar al gauw werd ik in uw verhaal gezogen als ik dat zo mag zeggen. De educatieve waarde was ook zeer hoog omdat ik niet zoveel van de tijd wist waar u over sprak. U heeft mij zeer geboeid en verwonderd, tot een traan en een snik aan toe. Bedankt voor deze onvergetelijke voorstelling, hopelijk zullen er nog vele volgen. Met een nederige buiging,”

“Voor het eerst in mijn volwassen leven wilde mijn vader met mij mee naar het theater. Mijn vader van 77 is een kind van de Oost, een echte Indo, met een kampervaring, ergo: geen prater. Ik had uw voorstelling in Schiedam al bijgewoond, met een vriendin, en ik was er stil van; stil met een brok in m’n keel. Zo herkenbaar, zo hartverscheurend, zo kenmerkend. Toen ik erover vertelde vroeg mijn vader tot mijn verbazing of er nog een voorstelling kwam, want hij wilde er wel met mij naar toe. Vanavond zaten we samen in het Oude Luxor. Van begin tot eind heeft hij geboeid geluisterd. Hij is geen prater. Maar op de terugweg in de tram spraken we over de suikerfabriek waar hij als jongetje in het kamp zat (ook bij Mojokerto: Brangkal), over de Johan van Oldenbarneveld, over de bersiap, de kampong, tijgers en souvereiniteit. Thuis bedankte hij me: hij noemde de voorstelling een geweldige ervaring, die de herinnering aan Indië erg geholpen heeft.vIk wil u graag bedanken, met een brok in mijn keel. Voor twéé keer dit indrukwekkende verhaal, waaraan deze tweede keer mijn vaders verhaal en daarmee het mijne verbonden is.”

“Wij zijn net thuisgekomen nadat we een prachtige ontroerende avond hebben beleefd in het theater van Alphen aan den Rijn. Diederik, bedankt dat je de voorstelling door hebt laten gaan en bedankt voor het medeleven dat je zo duidelijk hebt getoond. Wij zullen deze avond niet snel vergeten!”

“Bedankt voor uw grandioze optreden hedenavond in Alphen aan den Rijn. Ik bezoek vrij veel theatervoorstellingen maar heb nog nooit zo’n scala aan emoties ondergaan: lach, ontroering, ernst en tranen zonder dat ik het tegen kon houden.”

“Afgelopen donderdagavond, 7 april hebben mijn moeder en ik uw voorstelling in het Cultureel Centrum te Harderwijk bezocht. Wel enigzins voorbereid op het thema (wij vormen een Indische familie) maar niet op wat ons door u werd voorgeschoteld; Een deel van de geschiedenis van onze familie. Wij konden alleen maar ‘indrinken’, luisteren, erkennen, herkennen en diep, diep ontroerd raken. Het is een niet makkelijk te vergeten avond geworden voor ons. Wij zijn dan ook voornemens om met mijn dochter (3e generatie) nog een keer te gaan. Dank u!”

“Gisterenavond in Barendrecht voor de 2e keer uw voorstelling bezocht en weer tot tranen toe geroerd. Weer ademloos geluisterd. Met uw verhaal over oom Jan verricht u iets groots. Uw oom Jan is een beetje “mijn” oom Jan geworden. Dank dat u ons een kijkje gunt in uw familie en ons tegelijkertijd een lesje geschiedenis geeft. Met vreugde las ik dat u volgend jaar wederom op tournee gaat met deze voorstelling. Ik kom zeker weer kijken, luisteren en genieten.”

“Vol goede herinneringen aan de voorstelling van Zak en As van 20 jaar eerder gingen wij in Nieuwegein naar een leuk avondje Diederik van Vleuten. Dat viel even tegen. Heel even maar. Wat een schitterende voorstelling. We zaten op de eerste rij met een lach en een traan. Grote Klasse!! Zelden voelde ik zo’n beklemmende stilte als tijdens het gedeelte over het einde van de oorlog. Wat een prachtig verhaal! Veel dank.”

“Als kind had ik een oom en tante, die ditzelfde allemaal hebben meegemaakt; de van Oldenbarneveld, de Jappenkampen, de ellende, maar vooral de moed om door te gaan met leven. Ook zij hebben het allebei overleefd, maar wilden er daarna nooit meer over praten. Beiden zijn inmiddels overleden. Door uw voorstelling heb ik een indruk gekregen, wat ook zij hebben moeten doorstaan. Ik las net, dat u genomineerd bent voor een prijs. Ik hoop van harte dat u deze wint. U verdient het. Ik ben zelden bij een voorstelling geweest, die mij zo boeide!”

“Vrijdag 11 maart hebben wij in Doetinchem uw magnifieke voorstelling meegemaakt. .. Dat mensen die totaal geen feeling met Indië hebben zo met ingehouden adem uw verhaal volgden is groots. Uw genre is uniek. Met deze voorstelling hebt U iets gestart dat tot nog toe onbekend was. Eindelijk wat diepgang en toch hier en daar wat humor. Tabé toean besar!”

“Gisterenavond in Veenendaal, wat een prachtige voorstelling! Bij mij als 81-jarige kwamen al die herinneringen weer boven. Geboren in 1929 in Soerakarta, waren wij in 1940 net op tijd terug in Holland voor het verlof van mijn vader, inderdaad om de 6 jaar zoals U vertelde. Het plan om terug te gaan werd door de oorlog verijdeld. Familieleden, ooms en tantes, neven en nichten hebben daar de ellende wel meegemaakt, maar er later bijna niets over verteld. Ik heb de voorstelling ademloos gevolgd, soms met moeite de tranen onderdrukkend. Ik ben U heel veel dank verschuldigd deze voorstelling op de planken te hebben gebracht. Dit was werkelijk groots!”

“In stilte op rij 11 gisteravond in Oss familietranen gehuild. Wat een rijkdom om naast mijn 76-jarige vader de voorstelling te zien. Ik hoorde hem naast mij instemmend namen en woorden mompelen, zag hem knikken, en voelde zijn ontroering. Het verleden ver weg en tegelijkertijd zo tastbaar dichtbij. De omhelzing die wij elkaar gedurende het slotapplaus gaven, hoort nu bij onze geschiedenis; een heel waardevol en belangrijk moment. Een erkenning voor het soms grote zwijgende verdriet, dat subtiel, maar soms zo aanwezig, zijn sporen bij ons nagelaten heeft. Dank je Diederik voor het vertellen van jouw verhaal, voor het raken van ons hart.

P.s. Ik weet nu zeker dat ik de dikke stapels brieven van mijn opa, eindelijk durf en wil lezen. Ik heb er zelfs zin in! :-)”

“Dank voor een indrukwekkende avond in Heerenveen. U nam ons meer dan twee uur mee naar een wereld die wij niet kenden maar nu nooit meer zullen vergeten. Ook wij zijn trots op ons Posthuis. Inderdaad een theater zoals er niet veel meer zijn, zoals U aan het begin van de avond zei. Dit was zo’n avond die er toe deed. Fantastisch, ontroerend, confronterend, weergaloos. Een diepe buiging.”

“Gisteravond met mijn aanstaande vrouw uw voorstelling in Hoogeveen bezocht. We zijn allebei midden dertig en hebben geen enkele link of band met Nederlands Indië, behalve de vriendschap met een oudere vrouw die er heeft gewoond en in een Jappenkamp heeft gezeten. Ze vertelt er -als we er naar vragen- wel over, maar het is geen doorsnee onderwerp van gesprek. Voor ons is het een wereld en tijd waar we nauwelijks een beeld bij kunnen vormen. Door uw voorstelling is die wereld op indrukwekkende wijze een stuk dichterbij gekomen.”

“Met onze kinderen in Bussum zaterdag ontroerd naar “onze “ geschiedenis gekeken. Heel veel dank voor je stem die je in het hele land geeft aan ons, onze ouders en voorouders, om te laten weten hoe het was toen. Een geschiedenis die voortleeft zolang wij “de kinderen van toen” nog leven. Nogmaals dank.
“Een buitenkamp kind van respectabele leeftijd””

“Wat een mooie voorstelling, balsem voor de ziel!!”

“Er werd door U op het toneel van het theater in Hardenberg inderdaad iets Groots verricht. Aan het einde stonden we allemaal als een man/vrouw op U te bedanken. Menig traantje is over mijn wangen gelopen en er kon ook gelachen worden. Toen Wim Kan was overleden had ik het idee dat de laatste die het ook begreep en me ook kon laten lachen me alleen gelaten had. ..”

“28 januari jongstleden, een dag voor mijn verjaardag, zijn wij opnieuw toehoorders/-schouwers geweest van uw “Daar werd wat groots verricht”. Het was nog veel indringender dan wij het ons van Oost-Knollendam herinnerden. Samen met een heleboel mensen om ons heen hebben we opnieuw tot in onze tenen geroerd met tranen in onze ogen gezeten. Ikzelf hebben zitten huilen en nu ik dit schrijf schiet ik weer vol. U riep een groot gedeelte van mijn jeugd op. De regen deed mij denken aan een wandeling met mijn moeder waarbij we door de regen werden overvallen en binnen de kortste keren tot onze knieën door het water liepen. Uw oom Jan is daar gelijktijdig met ons geweest. Voor ons was het een angstige tijd. Mijn moeder sliep met een pistool onder haar hoofdkussen. ‘s Avonds was het te angstig om naar buiten te gaan maar overdag speelden we op straat of in de kampong. Berooid kwamen we terug in Nederland. Een koffertje, dat was alles. Ik zou willen dat ik net als uw oud-oom mijn herinneringen op papier zou kunnen zetten. Mijn jongste dochter stimuleert dat en heeft mij een kleine laptop gegeven, alleen daar voor. . . .Wij willen U danken voor een fantastische avond.”

“Het is nu ruim een week later en ik zit nog dagelijks aan (onderdelen van) jouw voorstelling te denken. Ik wil vooral zeggen dat ik eigenlijk nog nooit zoiets in het theater heb meegemaakt. Ik heb lang gepeinsd hoe ik het aan mensen uit moest leggen. Grappige is dat ik wat ik vervolgens vertelde, precies hetzelfde blijkt als wat die mevrouw van De Leeuwarder Courant heeft opgeschreven: je beleeft tijdens jouw voorstelling een waaier aan emoties zoals je die eigenlijk verder alleen in de bioscoop meemaakt. Van de schaterlach tot en met diepe ontroering en alles wat er tussenin zit. Hoe je dat voor elkaar krijgt, met alleen je stem en je piano en die schaarsse attributen - beats me. Ik vind het ongelooflijk en prachtig en fascinerend dat zo’n breuk met Erik van Muiswinkel tot deze uitbarsting van talent leidt.”

“Naar aanleiding van de soevereiniteitsoverdracht wil ik u nog iets bijzonders laten weten. Ik was toen diensplichtig sergeant in Soerabaja. Wat ik mij herinner is dat we toen luisterden naar de radiouitzending vanuit Hollando over de overdracht. Het was even slikken. Maar het bijzondere is dat een van onze kapiteins besloot een militair voetbalelftal samen te stellen dat zou gaan spelen tegen Indonesische militairen. Twee dagen later was het zover. We zij zaten op de tribune tussen de Indonesiers. Het werd 1-1. Na afloop bij het weggaan werd er zeer vriendelijk naar ons geknikt. Een nooit vergeten moment.”

“Onvergetelijk en van een zeldzame schoonheid en zeggingskracht. Dat was Uw optreden in Den Haag. Toen U het portret van oom Jan tenslotte liet zien hadden hadden wij een brok in onze keel. Zelden was een stilte in het theater zo aangrijpend als de stilte die viel in het verhaal toen het bericht van de Japanse capitulatie in kamp Bandoeng bekend was geworden. Kippevel, ook nu nog. Wij komen terug, met onze kinderen, om dit nog een keer mee te mogen maken.”

“Puntgaaf, geweldig en uitstijgend boven alles dat ik in jaren gezien heb.”

“Dank voor deze ontroerende, geweldige voorstelling, wat een prachtige manier om ons bijzondere en ook pijnlijke koloniale verleden tot leven te brengen. Ook mijn familie woonde lang in Nederlands-Indie, zelfs na de onafhankelijkheid nog zo’n 10 jaar en ook mijn oma en vader hebben het jappenkamp overleefd en mijn opa de spoorlijn van Birma. Toen je beschreef hoe kinderen hun moeder door het kamp heen trokken stroomden de tranen over mijn wangen. Ik wil mijn vader heel graag meenemen naar een van je voorstellingen als hij dat ook wil en aandurft.
Ik vond het daarnaast een cadeau om juist in Den Haag erbij te mogen zijn. Nogmaals dank voor de weergaloze wijze waarop je de memoires en het leven van je oudoom hebt verteld.”

“Gisteravond bezochten mijn man en ik uw voorstelling in Amersfoort. Ik wilde u danken voor de bijzondere avond. Het is al heel lang geleden dat ik door een theatervoorstelling zo intens werd gegrepen. Het verhaal, de manier van vertellen en de vormgeving werden een eenheid, die mij meenam naar de personen waarover u vertelde en de plaatsen waar ze zich bevonden. Het is nog heel lang onrustig in mijn hoofd gebleven; maar wat een mooie onrust.”

“Bedankt voor de mooiste avond! Je hebt 200% wat moois verricht! Mijn moeder, broer en ik zijn er helemaal vol van, en het heeft ons weer dichter bij elkaar gebracht. We hebben samen gelachen, gehuild, genoten. Je maakt zoveel los. Veel mensen bleven in de zaal napraten.”

“Wij spreken de hoop uit dat de voorstelling gefilmd zal worden en na uw theatertour op DVD beschikbaar wordt. Deze voorstelling moet vastgelegd worden voor onze nakomelingen. Onze kinderen, nu 12 en 7 jaar, zijn op dit moment nog wat te jong uw informatie goed tot zich te nemen. Echter als zij wat ouder zijn, zou het hen een mooi beeld geven van hun grootouders. Daarnaast zou het thuishoren in de geschiedenisles van alle Nederlandse kinderen.
”

“Ik wil u zeggen dat ik zeer genoten heb van uw voorstelling op 15 december in Breda. Bedankt voor het delen van dit prachtige verhaal. Dankzij u en Oom Jan heb ik een andere kijk op het leven in die tijd gekregen. Nogmaals Bedankt.”

“Als 75-jarige, geboren in 1935 in Batavia, heb ik met veel plezier en ook bewondering jouw voorstelling in het Chasse theater
in Breda bijgewoond op woensdag, 15 december j.l.; wat zit jouw voorstelling goed in elkaar zeker qua woordkeuze en presentatie. Niemand ga je op de tenen staan en jij zegt het zoals ik dit koloniale leven in “ons Indie”van voor WOII heb mogen meemaken als kleine jongen van 7 jaar. Vooral toen ik na verloop van jaren in Nederland met wat minder emoties op die tijd kon terugkijken, werd e.e.a. mij wel duidelijker. Nogmaals groot respect voor de manier waarop jij dit op de planken hebt gebracht; grote klasse !!”

“Gister zag ik je voorstelling en ik was onder de indruk, vermaakt, ontroerd en alles wat er tussenin zit! Gefeliciteerd en wat fijn dat het een hit is. Terecht! Zelf in de familie de Indische connectie en het verhaal zou zo betrekking hebben kunnen hebben op mijn grootouders. Door alle verhalen van vroeger leek het alsof de voorstelling ook over onze familie ging. Wat knap is, is dat het ook voor niet Indisch achtergrond hebbende mensen een waanzinnige voorstelling is. Je hebt volgens mij een nieuw soort genre uitgevonden: biografiecabaret: leerzaam, leuk, maar door de vorm ook heel toegankelijk. ”

“Donderdag 2 december was ik aanwezig bij uw voorstelling in Delft. Ik ben 62 maar had een dichtgeknepen keel en tranen in mijn ogen. Als man van tradities vind ik dat iedereen zijn werk naar behoren dient te verrichten en men hoeft daarvoor dus niet bedankt te worden. Maar daar breek ik nu mee. Dank voor uw werk.”

“Wat een prachtig eerbetoon aan je oudoom Jan - en indirect aan al zijn lotgenoten - zagen we in Veldhoven. Ontroerend ook, dat jouw oom de moeite heeft genomen zijn memoires op schrift te stellen ongeacht hoeveel moeite hem dat soms zal hebben gekost. Je voorstelling had raakvlakken met het levensverhaal van mijn vader die als KNIL’er in het Jappenkamp heeft gezeten, onder meer in Bandoeng waar hij de executies meemaakte waarover je vertelt. En ook van zijnouderlijk huis in voormalig Nederlands-Indië - een mooi buitenverblijf - is geen steen op de andere blijven staan. Hij heeft het huis later nog dikwijls uit zijn hoofd zitten natekenen. Ook de ms Boissevain deed een belletje rinkelen: mijn oma en een tante scheepten zich hierop in 1947 vanuit Tandjong Priok in voor hun overtocht naar Nederland. Maar die herkenbare details waren een bonus. Ook zonder dat was het een voorstelling die ik niet gauw zal vergeten, omdat jij dit - toch wat onderbelichte - deel van onze vaderlandse geschiedenis met zoveel liefde, invoelingsvermogen en humor in herinnering hebt weten te roepen. Hierbij ook een saluut aan jou.”

“Ik wil u hartelijk bedanken voor de prachtige voorstelling in Utrecht.
Een vrolijk, intens ontroerend, liefdevol en beeldschoon eresaluut aan uw oom, uw familie en alle andere jongens die op jonge leeftijd in het diepe gegooid zijn en wiens stille verdriet nog altijd rondspookt.
Zojuist heb ik mijn vijfentachtig jarige opa een mail gezonden. Indië is voor hem als veteraan bijzonder en droevig tegelijk. Ik had het geluk dat hij mij als kleinzoon wel zijn hele verhaal verteld had. Ik hoop dat hij binnenkort met zijn kinderen uw schitterende programma komt bekijken. Het is behalve schoon ook heilzaam, voor opa en voor zijn kinderen.”

“Geachte heer Van Vleuten. Bedankt voor uw mooie voorstelling over het leven van oom Jan. Wij hadden niet verwacht dat we ook zo emotioneel geraakt zouden worden door uw verhaal. Speciaal door uw beschrijving van de gang van oom Jan naar Batavia op zoek naar zijn geliefde, die hij hoopte te vinden in kamp Tjideng. Toen u de toestand in dat kamp zo plastisch beschreef, kromp mijn hart samen en sprongen de tranen in mijn ogen. Ik ben namelijk in 1942 in dat kamp geboren. Mijn moeder was zwanger van mij toen ze werd geinterneerd in dat kamp. Mijn moeder, broertje (geb. 1940) en ik hebben uiteindelijk de ellende overleefd en u beschreef ook de terugkeer naar en in Nederland die voor ons teleurstellend was. De eerste keer in de sneeuw was voor mijn broertje en mij inderdaad een wonderlijke belevenis. Wij danken u nogmaals en wensen u veel succes met uw voorstelling en zullen u blijven volgen. Met vriendelijke groet, ”

“Mijn ouders waren leeftijdgenoten van uw Oom Jan. Ik heb met mijn ouders, mijn broer en zus de Japanse internering oveleefd. . . Ik was verrast hoe u op voor mij onverwachte wijze het verhaal van uw oom heeft verteld. Het heeft mij zeer geëmotioneerd. Het herkennen ging voor mij tot in vele details. veel dank voor een waardevolle avond. ”

“Afgelopen zaterdag heb ik uw voorstelling in de schouwburg van Amstelveen gezien. Ik was diep onder de indruk en werd mij tijdens de voorstelling bewust van het feit dat ik maar weinig weet van de koloniale geschiedenis van Nederlands-Indië. Ruim twee uur heb ik geboeid zitten luisteren. De kunst van het verhalen vertellen is langzamerhand uit onze steeds snellere en oppervlakkiger samenleving aan het verdwijnen. Daarom heb ik de avond ook als een enorme verademing ervaren. Een fascinerend verhaal, boeiend en gelardeerd met de nodige humor verteld. Ik neem daarom mijn hoed voor U af en maak een diepe buiging.”

“Ik ging helemaal blanco naar je voorstelling en heb genoten van het niveau (platvloersheid en grofheid is er al genoeg in de theaters). Het heeft inhoud en is fascinerend, leerzaam, emotioneel en humoristisch op de koop toe.”

“Wat een mooi cadeau heb je ons gegeven in het Witte Theater met de voorstelling: Daar Werd Wat Groots Verricht! Wij waren zeer ontroerd, op een liefdevolle manier vertelde je het bijzondere verhaal van jouw voorouders en vooral dat van oom Jan. Een voorstelling, die je niet zomaar vergeet!”

“Ik had het immense genoegen uw try out bij te wonen, gisteravond (donderdag 23/9/2010) in theater De Tobbe, Voorburg. Wat een prachtig, persoonlijk verhaal, dat tegelijk zoveel raakvlakken heeft met de verhalen van veel andere Nederlanders. Prachtig waren de teksten, zowel gesproken als gezongen. Ze ontroerden mij buitengewoon, ook nu - een dag later - nog altijd. En wat een beauty, die tante Aukje! Uw oudoom Jan en uw tante vormden een mooi paar. Inderdaad: de liefde overwint alles. Bedankt voor deze gave voorstelling. Veel succes met de tournee.”

“Wat mooi dat jij dit verhaal vertelt. Het lijkt ook zo op ons familieverhaal. We waren er stil van. Bij de hereniging van Jan en Aukje liepen de tranen over mijn wangen en de gedachten aan mijn schoonouders waren heel dichtbij. Vertel dit verhaal maar in heel Nederland. Dank voor een hele mooie avond. We hebben nog wel even wakker gelegen.”

“Ik wil je bedanken voor de fantastische avond die ik zojuist in het Klooster in Woerden heb gehad.Wat kun jij fantastisch vertellen, zo boeiend en bevlogen, ooit overwogen om geschiedenisleraar te worden? Mooie afwisseling van jouw verhalen met de prachtige muziek, de regenbuien, koningin Juliana en de foto’s. En wat heb je het tijdsbeeld goed neer weten te zetten evenals de sfeer.Na afloop hoorde ik de term ‘geschiedenisles’ vallen, maar het was zoveel meer dan dat! Anders had ik geen kippenvel gekregen bij het Wilhelmus dat door 10.000 uitgemergelde mannen werd gezongen. En had ik geen tranen in mijn ogen gehad bij de hereniging van jouw bijzondere oom Jan met zijn knappe Aukje. Fijn dat het geen avond is geworden met spitsvondige grappen over het CDA-congres! Ik wens je nog veel mooie voorstellingen.”

“Dank je wel voor je optreden in Groningen. Bij het ruisen van de regen sloot ik mijn ogen en was weer voor even thuis.”

“Maandagavond voor de 3e keer uw voorstelling bezocht. Weer ademloos en tot tranen toe ontroerd geluisterd. Ik schreef het al eerder: ook door u werd iets groots verricht. Het is les in een geschiedenis, die iedereen zou moeten kennen. Door u heb ik uw oom Jan een beetje leren kennen en ben van hem gaan houden. Dank u wel dat u mij, ons, deelgenoot heeft gemaakt van een klein stukje van uw familiegeschiedenis.”

“Vorig jaar ben ik in IJmuiden naar de voorstelling geweest. Bij toeval zag ik u bij Pauw & Witteman en vond het ontroerend om u daar samen met de heer Doorman te zien. Ik ben van ver na de WOII (nu 30 jaar). Inmiddels ben ik een paar keer in Indonesië geweest maar weet eigenlijk niets tot weinig van de geschiedenis van NL in relatie tot Indonesië uit die periode. Ondanks dat ik Geschiedenis in mijn eindexamenpakket heb gehad (Gymnasium). Het is toch eigenlijk bizar dat je dat niet meekrijgt op school.

Ik ben erg blij dat ik dankzij uw voorstelling iets meer weet van deze periode. Dank u wel voor deze mooie voorstelling. Heel veel succes met alle volgende voorstellingen. Ik kan mij voorstellen dat die voor uzelf niet weer zo aangrijpend zullen zijn, dat hou je niet vol, maar ik hoop wel dat ze net zo mooi zullen zijn.”

“Hartelijke dank voor de onvergetelijke avond, de voorstelling gonst nog steeds in mij na. De titel doet de voorstelling in alle opzichten recht. Op de avond zelf gebeurde het gewoon: daar werd wat grootst verricht. De stiltes waren zo voelbaar tot in elke vezel, hoorbaar tot in elke hoek, tastbaar op je huid. Er was magie! Ik ben een fervente theaterbezoeker, maar dit heb ik niet eerder meegemaakt in deze omvang.Ik hoop dat Diederik hier nog lang mee doorgaat en dat hij geniet van alle reacties. Ik geloof in het belang van het kennen van onze geschiedenis, van daaruit kunnen we onszelf en de mensheid helen. Nogmaals mijn dank is groot.”

“Ik wil u bedanken, ik ben vorig jaar naar uw voorstelling geweest en twee maanden daarvoor begon mijn opa te praten over wat hij toen heeft meegemaakt. Deze combinatie heeft mijn interesse in geschiedenis in het algemeen opgewekt en ik ben het dan ook gaan studeren dit jaar. Zonder uw voorstelling had ik er nooit aan gedacht om dit te gaan studeren, maar het was zeer zeker de goede keus. Bedankt hiervoor.”

“Je optreden en het hele verhaal van Oom Jan en zijn Aukje hebben mij tot op het bot ontroerd!! Je hebt niet alleen een geweldig monument neergezet voor je familieleden en hun leven, maar ook voor alle andere mensen die in het koloniale Nederlands Indië hebben geleefd, gewoond en gewerkt en zeker voor hen die de verschrikkingen van de Japanse inval en bezetting hebben meegemaakt en die daarna in de verwarrende Bersiap-periode zijn beland. Mijn vader (geboren op Java in 1906!) was zo iemand en veel andere familieden ook. Ik heb elk woord van je optreden opgeslurpt en er intens van genoten. Het aantal overeenkomsten en gelijkenissen tussen het verhaal van Oom Jan en zijn familie en dat van mijn vader en diens familie is te groot om op te noemen en ik zal je er niet mee lastig vallen. De hele avond was één enorme en indrukwekkende reeks van ‘herkenningen’ van plaatsen, tijden en toestanden, die ik alleen maar ken uit talloze verhalen in mijn jeugd, maar die in hoge mate bepalend zouden worden voor wie ik nu ben. Ik heb dozen vol sepia foto’s zoals jij ze toonde en het is mijn geschiedenisboek! Mijn oprechte applaus was voor de perfecte manier waarop je dit alles bracht als echte theaterprofessional. Dat applaus doet echter volstrekt onvoldoende recht aan de veel diepere gevoelens die ik vanavond onderging.”

“Mijn dank dat u mijn ouders én zovele anderen een stem hebt gegeven. Voor mijn ouders was het in Nederland méér overleven dan leven. Beiden hadden een Jappenkamp ervaring en hebben daar altijd over gezwegen, afgezien van een paar “anekdotes” van mijn vader. Mijn ouders hadden het meer over het Indië van vóór de oorlog. Uw voorstelling vind ik fantastisch. De manier waarop u dat gedaan heeft is een Indo waardig. Met integriteit en af en toe een kwinkslag, zodat er weer gelachen wordt. Dat is het leven zoals het geleefd kan worden. Ik dank u met heel mijn hart en ben óh zo blij dat u ook een dvd hebt laten maken. Zo kan ik dvd’s uitdelen aan mensen die uw verhaal niet hebben kunnen bijwonen en ik kan nogmaals genieten van die avond met mijn zus. Verder wens ik u een goede voortgang van een solo carriére. Ik vind u fantastisch net zo als vele anderen dat vinden. Verder wens ik u een goed en gezond leven met veel liefde en geluk toe”

“Vorig jaar waren wij op 9 april bij je voorstelling in Alphen aan den Rijn, op de avond van het Ridderhof drama. Jouw toch al prachtige voorstelling kreeg door de nare gebeurtenissen van die dag, en door de respectvolle manier waarop jij daarmee omging, een zeer bijzondere lading. Afgelopen zaterdag zijn we daarom in Zoetermeer voor de tweede keer naar je programma gaan kijken, iets wat we normaal gesproken nooit doen. Ook deze keer waren we zeer onder de indruk van het prachtige verhaal van oom Jan van Vleuten. Nog nooit zoveel kippenvel gehad in het theater. Daar Werd Wat Groots Verricht is één van de beste cabaretprogramma’s die ik ooit zag, misschien wel het beste. De titel van je voorstelling is daarom ook meteen een goede samenvatting van de recensie.”

“Gisteravond hebben wij een fantastische cabaret voorstelling van Diederik van Vleuten bijgewoond. Hier in Arnhem, als onderdeel van een grote landelijke tournee. We kenden Diederik niet, maar we kwamen (net als de andere bezoekers) diep onder de indruk en soms tot tranen toe geroerd of schaterend van het lachen de schouwburg uit. Het verhaal dat hij over Nederlands-Indië vertelt aan de hand van de eigen geschiedenis van de van Vleutens ontstijgt het nivo van uitstekend cabaret. Het is een zeer indringend geschiedenis verhaal, dat waard is om door iedereen, jong of oud, en met name ook jong, gezien te worden!”

“We hebben zojuist jouw voorstelling in Maastricht bijgewoond. Magistraal! Ik ben de dochter van een Maastrichtse jongen die zich in 1946, op 17-jarige leeftijd, aanmeldde als soldaat voor het grote avontuur in Indië. Hij bracht er vier jaren door. Veel heeft hij er nooit over verteld, maar hij sloeg geen reünie over. Zijn ‘maten’ uit die tijd werden vrienden voor het leven. Mijn vader is in 2002 overleden, maar wat had ik hem graag naast mij gehad vanavond. Je verricht iets heel groots met dit programma; het is het beste theaterprogramma dat ik ooit heb gezien. Dat komt niet alleen door de vergeten geschiedenis die je over het voetlicht brengt, maar vooral door de wijze waarop je dat doet. De tekst, de muziek, het decor: chapeau!”

“Je hebt ons gisteren in Utrecht een onvergetelijke avond bezorgd. . . Ik ga nu mijn vrienden en kennissen waarvan de ouders in Nederlands-Indië hebben gezeten, bezweren dat ze je voorstelling MOETEN zien. En voor mijn ouders, die ondertussen te oud zijn om nog een reis naar een theater in de buurt te ondernemen, bestel ik de dvd. Veel succes met je voorstellingen en vooral met de bijzondere voorstelling in Den Haag in februari!”

“Gisteravond 06-01-12 was ik in de Stadschouwburg in Utrecht met een gezelschap Ginog (Gezellige indische na-oorlogse generatie). . . De luchtige (door middel van grapjes en links) en confronterende (feitelijkheden) manier waarop je je verhaal hebt verteld heeft bij mij een diepe en mooie indruk achtergelaten. Je hebt een vergeten geschiedenis in de mens los gemaakt en ik hoop door jouw voorstelling dat men zich hier steeds meer bewust wordt wat er echt gebeurd is in de Oost, hoe men hun moederland met huis en haard moest verlaten en in het kikkerlandje een nieuwe toekomst moest opbouwen. Terimakasih voor dit prachtige theaterstuk ”

“Toen ik las dat je één van de genomineerden was voor de Poelifinario, was ik echt in de volle overtuiging dat deze prijs jou ten deel zou vallen. Ik heb vorig jaar je voorstelling in Heerhugowaard bijgewoond en deze is nog dagen daarna in mijn hoofd blijven hangen. Ik heb nog niet eerder gehad dat een voorstelling zoveel stof tot nadenken en napraten gaf. Misschien komt het omdat de wortels van mijn familie zowel aan vaders- als moederskant in het voormalig Nederlands-Indië liggen, maar mijn partner, die geen enkele band met het oude Indië heeft, was ook zeer onder de indruk. De vorm waarin je het levensverhaal van je oom Jan hebt gegoten, is van een unieke soort, prachtig klein, vol emoties en met de nodige humor. Het is jammer dat de jury de waarde van deze nieuwe vorm van kleinkunst waarmee je de Nederlandse podia hebt verrijkt, onvoldoende heeft onderkend. Ik zal in ieder geval 4 februari weer bij je in de zaal zitten, dit keer samen met mijn zusje en ik ben er zeker van, dat ook zij nog lang na de voorstelling stof tot nadenken zal hebben...”

“Ik heb nog nooit gereageerd na een voorstelling maar nu kan ik niet anders. Wat een prachtige avond. Ik hing echt aan je lippen en heb ademloos het indringende verhaal gevolgd. Dat je een goede verteller bent weet ik al lang maar in deze voorstelling overtref je jezelf. Het is een heel persoonlijk verhaal en toch voel ik me geen indringer. Ik was ontroerd en heb gelachen. Je neemt me mee in een geschiedenis die ik uiteraard wel geleerd heb, maar nooit zó is binnen gekomen. Het is de mooiste voorstelling die ik ooit heb gezien en reken maar dat volgend jaar bij je reprise er heel wat vrienden van mij in de zaal zitten. Dit mag je nl. niet missen.”

“Afgelopen vrijdag zat ik in de zaal in de Kleine Komedie. Eerlijk gezegd moest ik even wennen aan de show en moest even resetten. Daarna, met name na de pauze, heb ik zeer genoten van een magistraal college. Mijn vader heeft 8 jaar in Jakarta gewoond van ‘49 tot ‘57, als zoon van een vliegtuigmotor-monteur. Door de KLM destijds uitgeleend aan Garuda, om de aldaar aanwezige Dakota’s (die het Amerikaanse leger gebruikte en schonk na hun terugtreden) te onderhouden en lokale monteurs op te leiden. Jouw show gaf me een compleet tijdsbeeld en inzicht in de geschiedenis. Een verhaal dat mijn vader vaak moeite kost om te vertellen. Dank daarvoor en succes met komende shows!”

“Mijn schoonmoeder (een vitale Javaanse dame van 88 jaar) en ik waren bij de ‘voorbeschouwing’ van uw programma een paar maanden geleden op Bronbeek in Arnhem. Naar aanleiding daarvan hebben wij gisterenavond uw hele programma in Den Bosch gezien. Ontroerend, humoristisch, realistisch, genuanceerd, bijvoegelijk naamwoorden schieten te kort. Ik was ook heel blij dat mijn kinderen (12 en 15 j.) en man erbij waren - aanleiding tot mooie en zinvolle gesprekken over Indië, Indonesië en zo veel meer. Nogmaals dank, ook namens mijn familie, voor een geweldige avond, in meerdere opzichten!”

“Eerder heb ik u laten weten diep onder de indruk te zijn van uw voorstelling die mijn moeder en ik in Harderwijk hebben bijgewoond. Wij waren direct van plan nog één keer te gaan, in gezelschap van mijn dochter, de 3e generatie dus. Inmiddels hebben wij dat gedaan in Olst. Wij hadden het geluk nog kaarten te kunnen kopen. We troffen het echt, 1e rang, pal vooraan Wij drietjes op een rij, met de dochter in het midden. Wederom diep geraakt, maar door opnieuw beleven vielen zowel mijn moeder als mijzelf nog meer details op. Op weg naar huis hebben wij het over niets anders gehad dan....Mijn dochter zei, mam, dit wist ik niet eens allemaal, want ja, opa sprak er ook niet over he. En zo is het. We laten het nu tot rust komen, om in het volgende seizoen nog één keer te gaan ter afsluiting. Namens ons,”

“Ik heb gisteravond in Heerhugowaard jouw voorstelling gezien, en het was prachtig. Je hebt verwoord wat wij al jaren hebben weggestopt, onze jaren in Indië, onze levens daar. Je hebt een vergeten groep mensen uit Indië een naam gegeven, en ik voelde me gisteravond erkend. Je hebt me in m’n hart geraakt. Ontroerend, indringend, vol liefde en warmte was je verhaal, en ik wilde je hiervoor bedanken. Warme groet.”

“U hebt bereikt dat ik in alle doosjes van mijn herinnering heb gekeken. En dat ik de deksels van de doosjes weer heb dichtgedaan en weer terug heb kunnen zetten in de kast van mijn herinnering. Ik was onder indruk van uw optreden, niet ontdaan. Mijn vrouw en ik zijn weer rustig naar onze woonplaats Hoenderloo terug gereden. Ik heb er zelfs niet van gedroomd, terwijl ik een kampioen dromer ben. Nogmaals mijn complimenten aan U en Uw magistrale vertolking van wat er zich in mijn leven afspeelde op zo’n jonge leeftijd. Groet en de wens tot nog meer succes! ”

“Ik werd meetrokken in een verhaal, waarvan ik op een gegeven moment niet wilde dat het stopte. Maar het stopte wel. En op dat moment kwamen de tranen. Van verwondering, van verdriet maar ook van geluk en verbazing. Ontzettend bedankt voor deze onvergetelijke avond! Jammer vond ik dat er vooral veel ouderen in de zaal zaten, de voorstelling was juist ook zo leerzaam. Ikzelf (21) en mijn vriend (23) wisten zeer weinig over deze periode en oorlog. En daarom zeg ik: GA! hoe jong of oud je ook bent, GA!”

“Wij waren zaterdag 9 april bij uw voorstelling in Alphen aan den Rijn en hebben niet vaak zo’n boeiende voorstelling meegemaakt. Ook de manier waarop u met het nieuwsfeit van deze dag bent omgegaan was zeer respectvol en getuigt van grote klasse. Een voorbeeld voor een ieder. Heel erg bedankt.”

“Veel dank voor een memorabele avond in Alphen aan den Rijn. Veruit het beste programma dat ik dit seizoen en misschien nog wel langer, gezien heb. De emotionele lading die vanwege de voorbije dag aan het begin aanwezig was, maar door een continue boeiend verhaal even vergeten kon worden. De respectvolle manier waarop door u recht gedaan werd aan de Alphenaren op deze dag, waardeerden wij zeer.
Als zoon van een Nederlander die op Java in 1 van de jongenskampen de oorlog heeft doorgebracht, kon ik veel herkenbare momenten in het fantastisch verhaal beleven, al heeft mijn vader hier helaas weinig over willen delen. Sublieme voorstelling, volledig recht doend aan een onderbelichte bladzijde in onze vaderlandse geschiedenis.”

“Wat een fantastische voorstelling in Den Helder. Waar we ook nog een stukje van de verre geschiedenis van Nederland bewaren. Geweldig hoe een klein verhaal groots kan worden verteld en dus de grote waterval van de vorige eeuw in kleine stappen door u voelbaar werd gemaakt. Ik heb de laatste jaren veel mensen uit Nederlands Indië gesproken en hun eenzaamheid kunnen ervaren over het grote zwijgen. Dat u zo mooien integer het verhaal van Jan en Aukje kunt vertellen maakte mij stil en dankbaar. U heeft volgens mij een nieuw genre aan het theater toegevoegd: het vertellen van verhalen. Complimenten.”

“Ik ben een van die kinderen ( jaargang 1935) die Uw oudoom Jan heeft zien spelen in Tjideng. Met uw Oom Jan ben ik op de Boissevain in 1946 teruggekeerd naar Nederland. Wat een toeval! Gisteravond in Zwolle hebt u op een ontroerende en indrukwekkende wijze mijn jeugd in voormalig Nederlands Indië de revue laten passeren. U kunt zich wellicht voorstellen dat het voor mij en mijn vrouw een emotionele avond is geweest. Ik heb genoten van de subtiele en waarderende wijze waarop U een en ander vertelde. Mijn hartelijke dank voor deze onvergetelijke avond.”

“Afgelopen dinsdagavond 22 maart 2011 hebben wij in het ‘Theater Geert Teis’ te Stadskanaal enorm genoten van de voorstelling “Daar werd wat groots verricht”. Het was een voorstelling die wij niet graag hadden willen missen. Heel indrukwekkend. Werkelijk schitterend en in alle opzichten subliem. Subtiel neergezet. Groots in zijn eenvoud. Heel ontroerend ook, zonder dat het somber of dramatisch werd. Een voorstelling die je bij blijft. Een voorstelling die zeker een hoge prijs verdient. Diederik van Vleuten, heel erg bedankt!”

“Gisteren (17 maart), in de Rijswijkse Schouwburg, twee keer 67 minuten lang ademloos zitten luisteren naar het verhaal van Jan van Vleuten. Zelden ben ik zo diep geraakt en nog nooit heb ik tijdens een voorstelling zo vaak tranen langs mijn wangen voelen lopen. Diep geraakt, ook al ben ik vele generaties verwijderd van Oom Jan. Ik weet zeker dat niemand aanwezig die avond in de Rijswijkse Schouwburg ooit nog zal vragen ‘Wie is in godsnaam Jan van Vleuten? Hulde voor het zo open en bloot vertellen van een oprecht prachtig familieverhaal.”

“Ik ben gisteravond met mijn zus naar uw voorstelling in Doetinchem geweest. Het was het verhaal van onze moeder, onze hutkoffer, onze rekening van kleding in Suez. Zo herkenbaar, zo ontroerend, zo indringend dat u - niet alleen - de jeugd van Doetinchem stil kreeg. Ik heb genoten en ben blij te lezen dat er nog meer voorstellingen komen.Ik kom terug maar dan met man en kinderen want dit verhaal moeten ze horen (alleen als geschiedenisles al). Voor ieder kind van Nederlands-Indische ouders een aanrader.”

“Via deze mail wil ik u bedanken voor het prachtige verhaal dat u met ons (met mij) hebt willen delen in Heerenveen. In tijden niet zo’n mooie voorstelling gezien! En inderdaad, ik heb wat opgestoken gisteravond- het was een bevlogen geschiedenisles, maar vooral heeft u mij ontzettend ontroerd. Het tweede deel heb ik bijna alleen maar zitten huilen (met 5,5 maand zwanger gebeurt dat ook wat sneller, maar toch). U zei gisteravond ‘zolang er nog over mensen gesproken/geschreven wordt, zijn ze niet vergeten’. Ik kan u vertellen, ik vergeet oom Jan en tante Aukje mijn hele leven niet meer. (Dag oom Jan, dag tante Aukje, welkom in mijn hart.). Bedankt”

“Wij hebben gisteravond (18-2-2011) in het Arsenaaltheater in Vlissingen zó genoten van het leven van Jan van Vleuten. Wat een mooi en ontroerend verhaal. We hadden nog wel veel langer kunnen en willen luisteren. Met Indonesië hebben wij geen enkele band. Het was niet alleen maar genieten, qua geschiedenis leerden wij ook nog. En op een veel betere manier dan vroeger op school. Jaartallen stampen!”

“Zojuist ben ik met mijn echtgenote thuisgekomen na een avond naar u geluisterd te hebben in De Tamboer in Hoogeveen waarbij ik mijn tranen op enkele momenten niet kon bedwingen.

Ik ben een van de, zoals u het zo mooi noemde “eerbiedwaardige grijsaards” van 72 jaar die als jongetje van begin tot eind het kamp Tjideng heeft meegemaakt. Ik herinner mij het stukslaan van het asfalt om de palen voor het gedek aan te brengen. Met mijn moeder gingen wij vanuit Gorantalo, Celebes in een tocht van drie weken door het oerwoud, gegidst door de bedienden, naar een havenplaatsje vanwaar wij naar Java konden vluchten, “dat was immers onneembaar? “. En zo waren wij, in Batavia aangekomen, bij de eersten die het kamp Tjideng ingingen. . . En hoewel ik nog klein was zijn de overige bijzonderheden van de internering mij tot op de dag van vandaag bijgebleven wat overigens niet betekent dat ik geen gelukkig mens ben.
Ik schrijf u om u uit het diepst van mijn hart te bedanken voor uw verhaal dat nooit echt gehoord is in Nederland. Aan de hand van een familiegeschiedenis doet u recht aan al die mensen zoals ik die zich daar vaak eenzaam door hebben gevoeld. Chapeau.”

“Af en toe maak je een theatervoorstelling mee die het verschil maakt - uw voorstelling van gisteravond was van die orde. Werkelijk klasse! Het verhaal heeft diepe indruk op me gemaakt en een nieuw, helderder licht laten schijnen op dat stukje geschiedenis. Een recencent schreef: “Van Vleuten is de geschiedenisleraar die je je altijd gewenst had”, en gelijk had hij. U hebt er hopelijk geen last van gehad, maar ik heb aan uw lippen gehangen! De hoofdpersonen heeft u zo beeldend beschreven en uitgebeeld, dat ze haast weer personen van vlees en bloed werden. Geweldig! En die foto van Aukje, van een grote schoonheid, vooral toen het licht wat gedimd werd....”

“Mede namens mijn moeder wil ik je bedanken voor een heel bijzondere en aangrijpende avond in het Spant in Bussum gisteren. . . . Na afronding van mijn studie ben ik met mijn moeder in 1986 naar Indonesië gegaan, we hebben in Bandoeng gelopen, haar oude huizen gezien, het zwembad van Lembang gezien en rond gelopen op haar oude HBS. Toen wij Bandoeng binnen reden kwamen we langs Tjimahi waar zij als jonge meid met een fiets haar vader had opgehaald uit het kamp. Ze zat toen ineens te huilen naast mij in de bus, gisteravond zaten we beiden te huilen toen je het had over het zingen van het Wilhelmus in dat kamp. Je hebt precies de tijd van mijn grootouders en van mijn moeder beschreven. Ik heb veel boeken over Indië gelezen, maar je hebt met jouw programma een heel bijzondere vorm gekozen die echt bij je binnenkomt. Het is een prachtig verhaal van twee uur dat je met je podiumtalenten goed luchtig hebt weten te houden. Mijn moeder wordt dit jaar 80 en dit is een blijvende prachtige herinnering voor mij aan haar. Ik schrijf je zo uitgebreid omdat er gisteren weer heel wat oudere mensen in de zaal zaten, maar weet dat het verhaal van oom Jan ook door je eigen generatie zeer gewaardeerd wordt.”

“Uw talent om alles in één grote ademloze zin tot een onuitwisbare herinnering in een ieders hoofd te planten is een enorm compliment waard”

“Ik heb niet zoveel te zeggen na uw mooie voorstelling in Lelystad, dus houd ik het maar bij: bedankt!”

“In 1982 lachte ik me een avond rot bij Freek de Jonge, maar om niet-naspeurbare redenen kwam ik met tranen in mijn ogen thuis, dat is me tot op heden bijgebleven. Eenzelfde ervaring had ik lang geleden bij Pieter Dirk Uys, maar verder nooit, ondanks frequent theaterbezoek. U heeft dat in 2011 in Apeldoorn op mijn zestigste jaar toch nog een keer bewerkstelligd, ondanks de cynische verdedigingsmechanismen die ik in de loop der tijd opbouwde. Wat een prachtige voorstelling, wat een eruditie, wat een nuance! Zelf ben ik me er na vrijdagavond weer beter van bewust dat ik een geluksvogel ben, die toevallig niet in een gewelddadig tijdperk of in precies de verkeerde omgeving of tussen verkeerde mensen opgroeide. Ik wil U danken voor een prachtig avond.”

“Graag wil ik u bedanken voor de prachtige voorstelling die u gisteravond in Apeldoorn heeft gegeven. Mijn vader, zijn zusjes (waarvan één zwaar gehandicapt) en moeder waren in de oorlog geïnterneerd in kamp Tjideng. Mijn vader en twee van mijn tantes zaten gisteravond in de zaal en het zal u niet verbazen dat zij een emotionele avond hebben beleefd. Mijn vaders herinneringen aan die tijd zijn, in tegenstelling tot zijn zusjes, best vrolijk. Hij herinnert zich inderdaad het spelen en de krekel die hij van zijn moeder kreeg op zijn verjaardag. Hij heeft daarom nooit willen weten van enig slachtofferschap. Hij vindt dat het zijn moeder en oudere zusters waren die echt hadden geleden. Hij herinnert zich wel een versje (een dialoog tussen twee Javanen?):

Dag Jan Dag Piet Waar jij naar toe?
Naar kamp Chinees Wat jij daar doen?
Wat drinken Europees Hoe smaken dat?
Prik Prik in ‘t neusgat!

Mijn grootouders woonden voor de oorlog in het huis in Batavia waar Soekarno de onafhankelijkheid heeft verkondigd. Dit huis is afgebroken, er staat nu een groot monument. Dit is dan weer één van de duizenden verhalen die u bereiken! Het is ongelofelijk bijzonder een avond lang meegesleurd te worden in zo’n groot, bijna vergeten, deel van de geschiedenis. En wat een verademing, in deze tijd van gezwets en getweet, dat dat zo oprecht en eerlijk gebeurde. U doet niet alleen uw oom Jan recht maar een hele generatie bijzondere, inderdaad zwijgzame, mensen. Dank daarvoor!”

“Wat een geweldige voorstelling. Het was boeiend, ontroerend en zo super gebracht. Een blik terug in de tijd. Ik zie mijn moeder nog aan radio gekluisterd zitten elke keer als er een uitzending was vanuit Bandoeng van jongens uit Nederland die daar moesten vechten en van daaruit de groeten deden aan hun dierbaren in het vaderland. Het was een en al herkenning. Iedereen zou deze voorstelling moeten zien en misschien een idee om dit te doceren op middelbare scholen waar ze volgens mij weinig tot niets weten van wat er zich allemaal heeft afgespeeld in die tijd.”

“Gisteravond heb ik (51) met mijn moeder (77) uw voorstelling in Amersfoort gezien. We gingen erheen zonder iets te weten van wat u ons zou voorzetten. Ik wil u graag laten weten dat uw voorstelling grote indruk heeft gemaakt. Iemand die erin slaagt om de tranen in mijn ogen te krijgen, dit verhaal kan vertellen met en zoveel humor en zoveel ernst. Grote klasse, enorme bewondering. De beschrijving in de theatergids doet u enorm tekort en een woord voor de voorstelling die u maakt moet nog worden uitgevonden, maar ik ga u zonder enig voorbehoud bij iedereen die ik ken aanbevelen. Dank voor een bijzondere beleving.”

“Tijdens de kerstdagen gingen onze gedachten als vanzelf weer terug naar die wonderschone voorstelling van jou in Vlaardingen. Dit was de allerbeste theatervoorstelling die we ooit in ons leven hebben meegemaakt. Ontroerend, indringend, herkenbaar, informatief en o zo menselijk. We zijn ook dankbaar dat we na de voorstelling nog lange tijd met je hebben nagepraat over de onvergetelijke avond die je ons en al die andere bezoekers hebt bezorgd. De geschiedenis door de ogen van je familie heeft het beeld van die tijd bij Joke bevestigd ( moeder en oma in kampen en vader militair) en bij mij veranderd en vooral begripvol gemaakt. Wat zou oom Jan trots zijn geweest op z’n achterneef en dit bijzondere monument! Zoals Erasmus al zei: wie een levend beeld van zichzelf achterlaat, sterft niet…”

“Net thuis gekomen Uw voorstelling in Ulft, wil ik U hiermee complimenteren en hiervoor danken. Ik ben in 1939 in Indië geboren en heb dientengevolge de kamptijd als kind meegemaakt. Gelukkig hebben mijn moeder, mijn broer, mijn zus en ik de kampen overleefd. Mijn vader heeft helaas dit geluk niet gehad.Uw sfeertekeningen, zoals er niet over praten, de teleurstelling na de capitulatie van Japan dat we in het kamp moesten blijven, de kleding- en dekens-uitgifte in Attaka, het gebrek aan belangstelling cq. aan een luisterend oor na terugkomst in Nederland etc. vond ik ontroerend treffend. Ik zal mijn kinderen aanbevelen, als ze een belangrijk deel van het leven van hun familie willen leren kennen, een van uw komende voorstellingen te bezoeken.”

“Wij zijn nog steeds onder de indruk en bijzonder geraakt door je optreden, Daar Werd Wat Groots Verricht. Je stem, je timing, het decor maar vooral natuurlijk het bijzondere schokkende verhaal. Dank je wel dat wij deelgenoot mochten zijn van je liefdevol vertelde familiegeschiedenis. Voor ons heb jij iets Groots Verricht, Diederik. Veel succes met je voorstelling!”

“Gisterenavond was ik in De Vest in Alkmaar en wat heb je me verrast. Ik was helemaal blanco erheen gegaan. Wist ik veel wat je me zou voorschotelen in je soloprogramma. En wat was het mooi. Je bent een rasverteller en ik zag alles voor me. Ik schoot natuurlijk ook weer effies vol, toen jij vertelde: Ze kwamen terug uit de oorlog in hun ouwe kloffie, zo anders dan verwacht en de reactie van je vader was: WELKOM !! Welkom thuis. Dat is zo mooi. Je weet niet half hoe me dat raakte. Mijn moeder was als Jodin in een concentratiekamp en toen zij thuiskwam zei mijn oma: Och kind, ben je daar? Ik dacht dat je dood was... Kijk that’s different cook. .. Oom Jan heeft met zijn memoires iets heel waardevols nagelaten en jij hebt er een juweeltje van gemaakt. Fijn dat je het met ons hebt gedeeld, nou weet ik eindelijk hoe het daar was..”

“Langs deze weg nogmaals een staand applaus voor uw optreden op woensdag 24 november in de Kleine Zaal in Zoetermeer. Ik zat op rij B, stoel 13 en kon het niet drooghouden toen u Oom Jan citeerde over zijn binnenkomst in kamp Tjideng. Ik was toen ruim drie jaar en een van de jongetjes die met hun spel hun moeders geestelijk gezond hielden. En nu een eerbiedwaardige grijsaard, zoals u zei. Helaas leven mijn beide ouders niet meer. . Zij zouden hebben genoten van uw uitvoering. Mijn vader was een van de eerste mannen die het kamp binnenkwamen. Volgens mijn moeder kwam ik enthousiast onze kamer binnenrennen met de woorden “mama, kom gauw, ze zijn papa’s aan het uitdelen”, toen ik een aantal Nederlandse mannen aan de poort had gezien. Zelf heb ik - gelukkig - geen enkele jeugdherinnering aan de kamptijd. En mijn ouders spraken er weinig over. En als ze erover spraken, waren het gebeurtenissen, waarover je kon lachen. Zoals: hoe de vrouwen de was altijd gesorteerd te drogen hingen: rood - wit -blauw. En als de jap het doorhad, en opdracht gaf de was anders te hangen, dan artikelen binnen hun kleur onderling omwisselen, zodat je de Nederlandse vlag bleef zien.”

“Ik heb vanavond in Veldhoven meer dan anderhalf uur ontroerd naar U geluisterd. Thuisgekomen heb ik lang naar het portret van mijn vader gestaard die niet, zoals Uw oom Jan, zijn geschiedenis heeft opgeschreven. Maar u heeft, door het verhaal van oom Jan te vertellen, ook mijn vader genoemd en een monument opgericht voor een generatie die er het zwijgen toe deed.”

“Wat een prachtige, onvergetelijke voorstelling hebben we gezien. Op een geestige en tegelijkertijd ontroerende manier laat Diederik van Vleuten zien hoe de grote en kleine gebeurtenissen van de geschiedenis hun impact hebben op persoonlijke levens. ...Geschiedenis saai? Hoe kom je er bij. Twee uur lang hebben we ademloos geluisterd naar zijn verhalen. Laten alle geschiedenisleraren bij hem in de leer gaan en geen leerling hoeft ooit nog huiswerk te maken voor dat vak. Wat verteld is, vergeet je nooit meer!”

“De ovatie meteen na afloop gaf aan dat u wel degelijk iets groots had verricht in Cascade in Hendrik Ido ambacht. Ook wij hebben zeer genoten van uw voorstelling. Prachtige vertellingen, samengesmeed tot één pakkend geheel. . . Met het koloniale verleden van Nederlands-Indië zijn wij niet zo op de hoogte, maar juist daarom waren wij aan uw lippen gekluisterd. Voor de pauze vonden we het al interessant en boeiend, maar na de pauze zelfs indrukwekkend. Heel knap en bijzonder van u, want ‘standaard cabaret’ is het niet, om een dergelijke voorstelling aan te durven. Onze dank.”

“Het was voor mij een zeer bijzondere voorstelling, niet alleen vanwege uw bijzondere gasten, maar omdat u na de pauze een deel van mijn leven beschreef. Ik wil u graag zeggen dat u diepe emoties bij mij opriep. Ik heb gedurende vele fragmenten in uw voorstelling menig traantje gelaten. Wellicht niet alleen bij mij maar bij velen die die periode hebben meegemaakt zult u die emoties oproepen. En daarvoor bedank ik u graag. Het was een prachtvoorstelling, wat ons betreft rapportcijfer 10+ .”

“Gisteravond heb ik in het Koningstheater in Den Bosch je voorstelling gezien. Deze voorstelling heeft op mij zoveel impact gehad, dat ik dit graag met je wil delen: Na afloop van de voorstelling haastten wij ons naar buiten: snel naar Jazz in Duketown. Maar ik had mijn voet nauwelijks over de drempel gezet toen ik ontzettend begon te huilen. Mijn partner keek mij wat verwonderd aan en vroeg zich af wat mij zo ontroerde.
Ik heb niets met Nederlands Indië. En tot mijn scht”>aamte moet ik bekennen dat ik ook weinig kennis heb van die periode (dank voor de geschiedenisles). Maar het was, naar mijn idee, het verhaal van de liefde, het leven, het afscheid en vooral de pijn van het nagelaten afscheid. De manier waarop jij dit hebt laten zien heeft mij diep geraakt. Het was met recht een voltreffer in mijn hart.”

“Onze opa heeft in de begin jaren 40 in Soerabaja gezeten, met zijn gezin, voor een paar jaar. Ook hij had zijn levensloop op papier gezet. Na de afloop van de voorstelling hebben wij met zijn zessen, in het witte theater, heel lang nagepraat over het stuk, het heeft iets met je gedaan. Wij wensen je heel veel succes met deze voorstelling, ik heb het al aan meer mensen verteld. Je hebt er een pracht stuk van gemaakt.”

“Gisteravond ben ik samen met mijn man en zoon bij uw Try-out voorstelling van “Daar werd iets groots verricht” geweest in de Tobbe in Voorburg. Wij waren alle drie zeer onder de indruk van deze voorstelling. Mijn zoon maakte de opmerking, dat hij het zo goed vindt, dat u met deze voorstelling overal in het land zal komen, want hierdoor krijgen de mensen toch een aardig lesje in onze vaderlandse geschiedenis. Ik wil u heel hartelijk danken voor de prachtige voorstelling en u heel veel succes wensen.”

“Terug rijdend van de (ja ja) Walhalla door straffe herfstregens, waar ooit mensen naar verlang(d)en, door het land waar de botte one-liner nu aan de macht is, bedenk dat het een verademing was. Een verademing om de tijd en ruimte te nemen en te krijgen voor een verhaal dat echt geleefd is, dat er echt toe doet en waar echt naar geluisterd wordt. Wij komen graag nog eens rond jouw kist zitten!”

“Hartelijk dank voor een bijzondere avond. (Arnhem 15 oktober). Het was fijn te ervaren dat zoveel mensen in de zaal, vele jaren jonger dan ik, onder de indruk waren van de levensgeschiedenis van Oom Jan. Voor mijzelf was het een emotionele avond , drie generaties lang was onze familie in Indië , mijn grootvader was administrateur op een suikeronderneming op Oost Java (Telok Pandji) , mijn vader werd voor zijn middelbare school alleen naar Nederland gestuurd en kwam later terug als arts in Medan en ikzelf zat met mijn moeder en broertje in kamp Tjideng. U heeft ook ons verhaal zeer waarheidsgetrouw overgebracht op een jongere generatie, waarvoor hartelijk dank.”